کد مطلب:78252 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:109

و سئل عن التوحید و العدل، فقال علیه السلام: «التوحید ان لا تتوهمه و العدل ان لاتتهمه.» یعنی و پرسیده شد از او علیه السلام از معنی توحید و یگانه بودن خدا و عدالت خدا، پس گفت كه توحید آن است كه توهم نكنی خدا را و در قوه ی مدركه ی باطنی در نیاوری او را، چه عقل باشد و چه خیال، زیرا كه او مدرك نشود نه به معنی و نه به هیئت و نه به صورت، پس هر چه مدرك شود آن غیر خدا باشد و اذعان به خدایی آن نیست مگر شرك، پس توهم نكردن او نباشد مگر توحید و عدل آن است كه تهمت بر او ننهی و او را متهم و متصف نسازی به صفات مخلوقات، زیرا كه هر كه متصف است به صفاتی كه مانند صفات مخلوقات باشد، مثل مخلوقات ناقص و ظالم باشد نه عادل.

و پرسیده شد از حضرت صادق علیه السلام از توحید و عدل، پس گفت علیه السلام اما توحید پس آن است كه تجویز نكنی بر خالق تو آن چیزی را كه جایز است بر تو و اما عدل پس آن است كه تو نسبت ندهی به خالق تو چیزی را كه ملامت كرده است تو را بر آن چیز و این حدیث شریف در حقیقت تفسیر حدیث شریف سابق است.